I. Мул, лу, м.
1) Иль. Твої білі ребра піском занесу, у мул поховаю. Шевч. 58.
2) Урина. То вельзевул попустив мул, з ляку омочився. КС. 1882. IV. 170.
II. Му́л, ла, м. Мулъ, лошакъ.
Словарь української мови: в 4-х тт. / За ред. Б. Грінченка. — К., 1907—1909. — Т. 2. — С. 453 - 454.